Bazen ağır gelir yüreğiniz; taşımak zor gelir…

İşte öyle bir gecedeyim ve televizyonda çalan Alpay şarkıları da inadına ağırlaştırıyor yüreğimi.

Böyle zamanlarda kardeşim olan kadınları hatırlıyorum; daha da doğrusu yürekdaşım olan kadınları yılların içinden :

George SAND’ i Chopin e olan aşkı ve diğer tutkuları ile;

Virginia WOOLF’ u Mrs. DALLOWAY ile;

Sylvia PLATH, kendisini kilitlediği Sırça Fanusu’nda

Kerime Nadir’ i gözyaşı dolu aşkları ile

Peride CELAL’ i Üç Kadının Öyküsü ile,

Simone SİGNORET’ i belki de Onca Yoksulluk Varken derken,

Ve Halide EDİP’ in ZEYNO’ sunu

Maria Magdelena’ yı

John FOWLES’in Fransız Teğmeninin Kadını’ nı

Charles DİCKENS’ ın Agnes’ini

İskender’in yolunu gözleyen Leptine’ i

Davud’ un oğlu Süleyman’ın yerine Tanrı’sından kendi ölümünü isteyen Abhisia’ yı

Türkan ŞORAY’ ın canlandırdığı tüm o kendini kendi içine gömmüş kadınları…

Dedim ya bazen öylesine ağır geliyor ki yaşadığım yıllar ve olaylar; öylesine ağırlaşıyor ki yüreğim, hatırlamadan edemiyorum yürekdaşım olan kadınları yüz yıllar içinde.

İşte o zaman ne aklım, ne okuduğum kitaplar, ne felsefe, ne de dostlar yetiyor derdime; ve sadece sığınabiliyorum dizelerime :

AĞIR YÜREĞİM

Ağır yüreğim;

Yüreğim ağır;

Derin tutkuların denizinde engin;

Sızıdan yana zengin.

Neyine Platon;

Çare mi Sokrates;

Ağır yüreğine bas ateş.

Mevlana gel diyormuş gidemem ki

Ağır yüreğim sürükleyemem ki....

yÜREK aĞIRLIĞINI bİLEN hERKESE...
18 TEMMUZ 2007