BARIŞ İÇİN ÇABALAYANLARA

Bence boşa bir çaba. Düşünebiliyor musunuz, ülkemizde ve dünyada birtakım insanlar önyargılarını, kişisel hırslarını bırakacak ve barışacak!

    Önce ülkemizde bu iş çok zor, çok! Lütfen liderlerimizi üzmeyiniz, yormayınız… Hem siz kimsiniz canım, büyüklerimize akıl verecek? Bırakın sağın solun barışını, onlar kendi içinde kaçar grup…

Üzmeyin insanları. Şimdi bu sıcaklarda liderlerimiz koltuklarından kalkacaklar da (doğal olarak –önce kimin mekânında, nerede, hangi konuda anlaşmaları gerek) gidecekler de; önyargıları, birbirlerine karşı kişisel hırsları, öfkeleri bırakıp el sıkışacaklar. Neymiş biz, siz istiyoruz diye! Biz kim miyiz, biz işte halkız.

Aman canım onlardan iyi mi biliyoruz…Biz artık söz hakkını onlara verdik, onun için susun bakalım.Halk dediğin liderlerinin peşinden gözü kapalı gider!..

Barış mı? Zor canım zor! Düşünün, şimdi Ortadoğu’da barış olursa, silah kaçakçıları nasıl zengin olacak, arka bahçesinde barış olursa Amerika nasıl hükmedecek? Birleşmiş Devletler Topluluğu’nda sükun olursa çıkar çevreleri nasıl çıkar sağlayacak? Hem,’’Siz dünya barışı ile uğraşacağınıza kendinize bir bakın’’demezler mi size?

Diyeceğim şu ki adamların çıkarını bozmayın, yazıktır!

Hem siz komşunuzla kavgalı olmazsanız dedikoducular ne anlatacak?

Aman diyeyim, size mi kalmış bu kadar insanı üzmek…Ne demek barış günü, haftası vs.. vs…

Yani şimdi siz büyüklerimizden, silah kaçakçılarından, Türkiye’mizi bölüp yönetmek isteyenlerden ve de dedikoducu teyzenizden daha akıllı olduğunuzu mu sanıyorsunuz?!     

                                                                                           15 EYLÜL 1996 PAZAR