ÇAY  KOKUSU VE ……..

Sabahın  erkeni; gün sesleri henüz başlamamış……. 

Yavaşça gözüme vurdu güneşin ilk narin ışıkları …….

Okuduğum masadan başımı güneşe doğru çevirdim; koyu dem çayımdan bir yudum daha alarak…..

Evimin kokularını içime çektim;   arkamda koltuğun üzerinde   yeni yıkanmış mutfak havlularının kokusu;   balkona güneş doğmadan serdiğim oğlumun renkli kıyafetlerinin sabuna has  kokusu……

Sakız sardunyamın   narin aklığı……..

Ama en güzeli ise   İzmir’ den yeni satın aldığım çelik minik demlik setimde demlenen çayın kokusu……

Çay kokusu; çay kokusu;  sabahın serinini ısıtan çay kokusu……….

Mecbur kalmadıkça içemem poşet çayları; hele evimde asla;

Çünkü sabahın çay kokusu benim için yuvadır;   sıcaklıktır, çocukluk  anılarımdır  anama ve babama  dair….

Özlediğim  Siverek;  özlediğim Güneydoğu  Türküleri; çocukluğumda babamın  Türkçe bilmeyenler ile konuştuğu bir bardak çay eşliğinde;  gizemli dildir; şimdi Kürtçe olduğunu bildiğim…….

Çay kokusu   evde hazırlanan kahvaltıdır;   Urfa peyniridir,  sıcak ekmektir……

Çay kokusu….

Demli olmalıdır benim çayım; tıpkı Yenişehir’ de bir  öğle  vaktinde anlatıldığı gibi koyu  mürekkep kıvamında ve de şekersiz…….

Yeni  dem olmalıdır; en güzeli ise babamın Siverek’ ten alıp da annemle bana yollamak için paketlerime  eklediği çaydır……

Kısacası; uzun sözün kısası  baba ocağıdır……

Her sabah uyanınca  yaptığım ilk  iştir çay demlemek; içilmeyecek bile olsa……

Evi çay kokusu sarmalı;    oğlum annesinin uyanmış olduğunu; iyi olduğunu anlamalıdır…….

Çay kokusu……

NOT: Yenişehir’ de bir öğle vakti; bir Sevgi  Soysal   kitabı ; mutlaka  okuyunuz……

Eklenme Tarihi : 28 Mart 2010
Okunma : 181