Hepimize olur ya zaman zaman her şey üstünüze gelir, yoksa size mi öyle gelir. Sanki en dertli sizsiniz, kimse sizi anlamıyor ya da anlamak istemiyor. Kaçın derim ben hep gerçekten kaçamazsınız bile ruhen kaçın, askıya alın her şeyi ve sadece yapmak zorunda olduğunuz işleri yapın, önemli kararlar almayın, değişik uğraşlar edinin. Değişik istasyonları karıştırıp değişik müzikler dinleyin, televizyonu kapatın, kitap türünüzü değiştirin ve tabi ki gidebiliyorsanız gerçekten gidin.
Ben gidiyorum. Yıllık iznimin son üç gününde nihayet ikna oldum gitmeye, kabul ettim tükendiğini enerjimin. Çantama attım iki kitap, az kıyafet, ama ille de bir kırmızı elbise, bir de bembeyaz kıyafet, üç tane de mayo üç gün için de olsa gidiyorum. Çünkü kafamı taşıyamıyorum artık. Yakına gidiyorum. Side’ye ama olsun. Düşünmek için, gülmek için, hatta ağlamak için bile tebdil-i mekânda ferahlık vardır. Ama sizi de götürüyorum çünkü kayıt teybim yanımda.
Çünkü ben de biraz alıngan, fazla yorgun, alışılmadık derecede ağlayan olmuştum, Montaigne bile avutamıyordu. Ama dönüşümde yeni projeler var randevular ayarlandı ve doktorluğumla ilgili yaptığım çalışmalar tatilde tamamlandı. Ve de çantamda Elias Canetti’ nin Kitle ve İktidar kitabı ile gidiyorum.
Umarım kafamdaki düşünceleri de bırakırım aklımda. Sizler de benim gibi yapın, üç gün olmasa da değişik bir park ya da çay bahçesi ama aklınızı evde bırakın ve bir saatliğine de olsa gidin. Ya da radyonuzun istasyonlarını değiştirin öyle uzaklaşın rutinden, televizyonu kapatın ya da haberleri farklı bir kanaldan izleyin ama bir yerde kırın rutini, asık yüzünüz ve gözyaşlarınız nedeni ile dostlarınız sizi uyarmadan. Ben gidiyorum yakına; ama olsun, umarım kafamı da götürmem, üç gün ama olsun umarım güler yüzümü götürür ve getiririm. Hoşça kalın.
Gidin ama hep yaşamın içinde kalın. Sevgiyle…
YENİ İLERİ
27 HAZİRAN 1999 PAZAR