Bir sardunya pencere pervazı arasına sıkışmış, kim bilir hangi sevgi damlaları ve aşklara tanık olmuş. Kırık bir kristal avize belki de aydınlattığı o eski günlerin dokunulmazlığı ile kırılmış incirleri.
Bir haftalık bir unutma arasından sonra bu giriş eminim ki çok şaşırttı sizleri. Hayır, hayır sizleri unutuş değildi bu. Bu, tüm dünya ile akan, saatler, değişen mekânlar, dünyadaki olaylar, hüzünler ve mutluluklar, hepsini unutmaktı.
Bu yukarıda anlatılan sardunyanın bir daha yeşermeyeceğini bilmek ve yaşamak, kendisi tutan 3–5 zincir halkası ile geçmişini bırakmaya inatla direnen kristal avizenin direncini yaşamaktı.
Bu kendi içinde anlamaya çalışmaktı Bolu’yu. Yani sizleri unutmak değil, Bolu dışında bir hayatı kaybetmekti. Evet, işte yine Bolu’dan geliyor satırlar yüreğinize, Bolu, Bolu, Bolu…
Sabahın bıçak gibi soğuğunda bir arabanın arkasında geçirilmiş geceden sonra, düşünmek, kim bilir kaç insan geceyi hangi koşullarda geçirdi diye, ya da yıkık evlere bakıp geceleri hayal etmek.
Bolu’da yaşamak, çadırlarında, köylerinde, insanlarıyla, ezilmiş çiçekleriyle ve bir gece yarısı Bolu Örencik Köyü sokaklarında ilk defa tanıştığım iki adam ile yürürken aklından geçirmek ‘‘ Ne yapıyorsun Yonca? Neredesin? Kim bu insanlar?’’ İşimi yapıyordum ve onlar Antalya’da yaşayanlar gibi, Türkiye’nin herhangi bir yerinde yaşayanlar gibi benim insanımdı.
Bolu, Bolu, Bolu… Keşke hepiniz görebilseydiniz o gözleri, yıkım binalarında mı, gözlerde mi sorardınız kendinize. Yıkılan kim? Ne? Biz mi? Onlar mı? Binalar mı? Ne yıkıldı? Geriye kalan ne? Biz mi? Yaşayanlar mı? Gerçekten eski biz miyiz?Eğer hata Türkiye’nin neresinde olursanız olun ben eski benim diyorsanız,sardunyaları sulamayın bir daha ve sarılmayın hiçbir insana. Önceki deprem sonrası tarihten örnekler ve sayılar verip alışmalıyız demiştim. Çünkü biz depremler ülkesiyiz, demiştim. Çünkü biz depremler ülkesiyiz, alışmalı, kabul etmeliyiz. Artık önce kurumsal ve insan eğitimi alarak; uzun vadede binalar olarak hazırlıklı olmalıyız.
Sizi bilmem ama ben bir daha eskisi gibi olmamam; belki daha olgun, ya da daha aldırmaz, kim bilir daha hüzünlü ya da coşkun; ben bile bilemiyorum. Gerçek kayıpları görünce bir daha eskisi gibi olamaz insan. Ve zaman harmanlayıp ortaya çıkaracak.
Bunu da unutacağız elbet ve yılların sisi silecek anılardan ama içimizde değişimin izleri koruyacak kendini…
Bolu: Yeniden sardunyalar açacak ve ışıklarında yeni kristal avizelerin, yeni bebekler doğacak.
Bir sardunya pencere pervazı arasında sıkışmış kim bilir hangi sevgi damlalarıyla sulanmış…
Sardunya inan ki yeniden, yeniden kurulacaktır Bolu. Ve sana Söz veririm ki: Yeni aşklar bile yaşanacak Bolu sokaklarında; yeniden ve yeni aşklar.
09 ARALIK 1999 PERŞEMBE